راستش نمی دونم خبر پایی (پایین مداوم اخبار!) چقدر بد یا چقدر مفید هست.
اما همین که از چند آدم معتبر از جمله دارن هاردی و محمدرضا شعبانعلیِ خودمان شنیده بودم که اعتیاد به اخبار ضرر داره، برام کافی بود تا به دوری از اخبار فکر کنم (دارن هاردی توی اثرمرکب از رژیم رسانه ای صحبت می کنه و محمدرضا هم در اینجا و اینجا)
دوبار برای فرار از خبرپایی تلاش کردم. خوشبختانه بار دوم موفق شدم.
اون هم پس از تحمل یک دوره سه ماهه رگبارهای خبری:
از ترور سردار سلیمانی و ماجرای هواپیمایی اوکراینی بگیر تا خطر جنگ و انتخابات مجلس و بعدش شیوع کرونا.
این سه ماه (دی تا اسفند ۹۸)، چنان غرق در اخبار شدم که خودم حالم بد شد.
نبود خبری که نخوانده و نماند تحلیلی که ندیده باشم.
اما دوران قرنطینه نوروزی به کمکم اومد.
روز دوم فروردین سایت تابناک را باز کردم و از سر عادت تیترها رو نگاه می کردم، که یک دفعه به خودم اومدم و گفتم دیگه بسه.
صفحه رو بستم و دیگه تا امروز باز نکردم.
الان ۶ ماهه که هیچ سایت خبری رو باز نکردم (تا امروز، ۲ مهر ۹۹)
کانال های خبری تلگرامی و پیج‌های اینستاگرامی و هر نوع رسانه مجازی دیگه هم مشمول این محدودیت میشن.
البته در مواردی، پیش اومده که دنبال اطلاعاتی کاربردی می گشتم (مثلاً شرایط گرفتن وام خرید مسکن) و گوگل مقاله ای از یه سایت خبری رو بهم پیشنهاد داده بود.
فقط در این صورته که یه سایت خبری شانس دیده شدن روی لپ تاپم رو پیدا می کنه.
چی از دست دادم؟ چی به دست اوردم؟
اینکه چی به دست اوردم رو دقیق نمی دونم. شاید چند صد ساعت وقت بیشتر برای کارهای دیگر. (قبل از این موفقیت، روزی حدوداً ۲ ساعت خبر و تحلیل می خوندم که توی شش ماه، میشه ۳۶۰ ساعت).
اما چیزهایی که از دست دادم، شاید جالب‌تر باشه:
- ۱۰روز بعد از برگزاری فینال جام حذفی، نتیجه مسابقه رو متوجه شدم. اونهم توی آرایشگاه از زبون یکی از مشتری‌ها
- آمار دقیق روزانه مبتلایان به کرونا رو نمی دونم.
- قیمت دلار رو از یکی از همکارام می پرسم و این شاید کمی من رو بی اطلاع نشون بده. اما درعوض حس خوبی به همکارم میده، وقتی با صدای بلند میگه دلار امروزم رفت بالا.
- قیمت روز ماشین رو هم نمی دونم. البته قبلاً هم نمی دونستم! چون همون موقع هم نمی تونستم ماشین خوب بخرم 🙂
چطور از اخبار مطلع میشم؟
توی پاراگراف قبلی غیرمستقیم لو دادم. دوستان و اطرافیان.
البته کانال های غیرخبری تلگرام هم گاهی خبرهای مهم رو با یکی دو روز تاخیر بهم میگن (مثلاً کانال اقتصادی که اوضاع بورس رو توضیح میده)
جالب اینجاست که در شروع این بازی، من برای خودم فقط اخبار اینترنت رو ممنوع کرده بودم.
اما خوشبختانه با رام شدن میل خبرپایی اینترنتی، تلویزیون هم کمکم برام غیرجذاب شد.
در مواردی، گاهی سری به بخش های خبری تلویزیون میزنم، اما درگیرش نمیشم.
یعنی دیدن اون بخش خبری، فرقی با دیدن فوتبال برام نداره.
بنابراین منبع اصلی تامین اخبار من، همکارام و اطرافیان هستند.
خوشبختانه اخبار خیلی مهم، خیلی زود و ظرف یکی دو دقیقه سر میز ناهار به گوشم میرسه. بنابراین چندان بی خبر هم نیستم.
پیش بینی من از آینده این برنامه چیه؟
همین که به یه رژیم مفید و خودخواسته مقید شدم، به تنهایی انقدر حس خوب بهم میده که فکر می کنم برای دست کم یکی دو سال آینده ادامه پیدا کنه. چه دستاورد جانبی داشته باشه چه نه.
اما یه دستاورد مهم دیگه داره که هرچی میخوام نگم، وجدانم نمیذاره:
راستش، گفتن اینکه من مدتهاست اخبار رو پیگیری نمی کنم کلاس داره!
شبیه کلاسی که بعضی دوستان برای خودشون میزارن و میگن من تلویزیون ایران رو اصلاً نگاه نمی کنم 😉
پانوشت۱: این مطلب را در زیر یکی از پست های سایت باارزش متمم به عنوان کامنت نوشتم. عنوان پست این بود: دیگر اخبار نخوانید (کامنت من)
مطلب قبلی من ↓
آخرین دیدگاه‌ها